ADHD – zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi […] Cechuje się problemami z impulsywnością, kontrolą zachowań i koncentracją oraz nadmierną ruchliwością i brakiem adaptacji społecznej. […]

Autyzm – zaburzenie rozwoju charakteryzujące się trudnościami w nawiązywaniu relacji społecznych, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz specyficznymi, powtarzającymi się wzorcami zachowań zainteresowań i aktywności. Każda osoba z autyzmem jest inna, a objawy mogą występować w różnym natężeniu. Dlatego specjaliści używają określenia zaburzenia ze spektrum autyzmu […].

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Zespół Aspergera – łagodna forma autyzmu charakteryzująca się problemami w nawiązywaniu relacji społecznych, w komunikacji oraz w obszarze aktywności i zainteresowań, której zwykle nie towarzyszą trudności z mową i rozwojem intelektualnym. […]*

Jacek Hołub – dziennikarz, współpracownik magazynu „Integracja”, po tym, jak w książce Żeby umarło przede mną opisał sytuację rodziców i opiekunów dzieci, które z powodu niepełnosprawności fizycznych i intelektualnych do końca życia będą wymagały opieki, postanowił zapoznać czytelników z problemami rodziców dzieci dotkniętymi zaburzeniami rozwoju.

Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera to zbiór wywiadów z osobami, których te zaburzenia osobowości w jakiś sposób dotyczą. Przede wszystkim są to rozmowy z matkami zaburzonych dzieci, które na co dzień nie tylko muszą pracować z tymi dziećmi, ale też zmagać się z problemami z diagnostyką, z niechęcią sąsiadów, nauczycieli czy rodziców „normalnych” dzieci a czasem z zawiścią sąsiadów. Jednak dzieci z ADHD czy zaburzeniami ze spektrum autyzmu nie są problemem tylko dla rodziców, więc – żeby móc dowiedzieć się więcej o funkcjonowaniu tych dzieci dziennikarz rozmawiał też z osobami, które z racji wykonywanego zawodu mają kontakt z takimi dziećmi lub ich rodzicami. Stąd rozmowy z pracownicami socjalnymi MOPS-u, którym się zdarza odwiedzać rodziny z „głośnymi” dziećmi; z pracownicą poradni psychologiczno-pedagogicznej, nauczycielem wspomagającym, trenerem kolarstwa jednego z dzieci a nawet z 16-letnim chłopcem, u którego po wielu latach zmagań z niechęcią rówieśników i niezrozumieniem ze strony nauczycieli udało się zdiagnozować zespół Aspergera.

Z reportażu Jacka Hołuba można dowiedzieć się wielu rzeczy. Niektórych praktycznych, jak na przykład tego, że o ile z orzeczeniem o zaburzeniach ze spektrum autyzmu można się starać o orzeczenie o niepełnosprawności i dodatkowe ułatwienia w szkole, o tyle orzeczenie o ADHD nie daje takich uprawnień. Jednak Niegrzeczne to przede wszystkim obraz różnorodności objawów ADHD czy zaburzeń ze spektrum autyzmu. Nie ma bowiem czegoś takiego jak objawy ADHD typowe dla wszystkich dotkniętych tym zaburzeniem, czy tym bardziej kogoś takiego jak „typowy autysta”; często do postawienia prawidłowej diagnozy potrzeba więcej niż jednego specjalisty, więc niejednokrotnie może się zdarzyć, że diagnoza będzie zaskoczeniem nawet dla bardziej rodzica bardziej niż przeciętny zorientowanego w zaburzeniach rozwoju dzieci.

Dobrze by było, żeby Niegrzeczne przeczytał każdy – nie ważne czy jest rodzicem czy nie, czy na co dzień pracuje z dziećmi czy nawet zawodowo stara się trzymać od nich z daleka. Tak po prostu, żeby wiedzieć, że matka, która spokojnie patrzy jak jej dziecko leży w sklepie na podłodze i wrzeszczy nie jest wcale wyrodną matką. Nie będę się upierać, że nie ma dzieci rozpieszczonych, są tylko zaburzone, ale czasem nim się potępi kobietę, której się nie zna, warto ugryźć się w język. Jednak to tylko takie moje marzenia, bo raczej na taki przypływ empatii nie liczę. Nie liczę nawet na to, że książkę czytać będą wszyscy nauczyciele, wszak są szkoły, które na wzór stref wolnych od LGBT chętnie ze swoich szkół zrobiliby strefy wolne od wszelkiego rodzaju zaburzeń (nie tylko osobowości) i raczej się trudnych uczniów pozbywają niż próbują zrozumieć. I takich nauczycieli czy dyrektorów rozumiem – nie każdy nauczyciel w końcu mieć serce do dzieci trudnych i nie każdy rodzic chce, by jego dzieci miały styczność z jakąkolwiek innością. Dobrze by jednak było, gdyby tę książkę przeczytali wszyscy nauczyciele i pedagodzy zatrudnieni w szkołach z klasami integracyjnymi. Wówczas można by uniknąć takich sytuacji, że nauczyciele, którzy 2 kwietnia każdego roku, w Światowym Dniu Świadomości Autyzmu proszą, by uczniowie przyszli ubrani na niebiesko, ponieważ to kolor szczególnie lubiany przez osoby ze spektrum, nie umieli rozpoznać u ucznia dość typowych objawów zespołu Aspergera i konsekwentnie przez lata odmawiali posłania do szkolnego psychologa, kwitując jego wybuchy płaczu słowami „bo ty się pieścisz ze sobą”.

*J. Hołub, Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera, Czarne, 2009

Jacek Hołub, Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera

Wydawnictwo: Czarne, 2009